اعتقادی میان برخی افراد مرسوم است مبنی بر اینکه اگر مکمل‌ها خطرناک بودند و برای انسان ضرر داشتند به فروش نمی‌رسیدند. بنابرقانون، یک مکمل شامل ویتامین، مواد معدنی، گیاه یا مشتقات گیاهی یا اسیدآمینه است. در صورتی که یک مکمل بخواهد به صورت خوراکی عرضه شود باید بهعنوان یک مکمل برچسب‌دار به شکل قرص، کپسول، پودر، ژل نرم،کپسول ژله‌اییا مایع باشد و نبایستی به عنوان یک غذای مرسوم یا نوعی خوراکی یا غذاارائه شود.مسوولیت تضمین اینکه اطلاعات مندرج در برچسب مکمل‌ها درست بودهو گمراه‌کننده نباشد و بی‌خطری ترکیبات مکمل‌ها، به عهده تولیدکنندگان اینمکمل‌های غذایی است.اطلاعات و شواهد متفاوتی در مورد مفید یا مضر بودنمکمل‌ها موجود است. اگر چه در گذشته عموم مردم پذیرفته بودند کهنیازهای تغذیه‌ای باید تنها با یک رژیم سالم تامین شود، ویلت و استامبر درسال ۲۰۰۱ این پرسش را مطرح کردند که چه کسی باید مکمل ویتامینی مصرف کند؟چه مقدار مصرف کند؟ و آیا اصولا مکمل‌ها بی‌خطر هستند؟ این پرسش‌هابراساس مطالعاتی تطبیقی و براساس مشاهدات بودند. آنها خاطرنشان کردند کهمطالعات اخیر، همانند مطالعاتی که نشان می‌داد مکمل اسید فولیک قبل و درابتدای بارداری می‌تواند به شکل بارزی شیوع نقایص لوله عصبی در جنین راکاهش دهد، با آموزه‌های فعلی، حداقل در برخی موارد تناقض دارد.مثال دیگردخالت ویتامین D در وضعیت استخوان است. به شکل واضح سالمندان و جمعیتجوان‌تری که در معرض نور خورشید قرار نمی‌گیرند به استفاده از مکملویتامین D محتاج هستند. زیرا ویتامین D سلامت استخوان‌های آنها را با کمکفسفر و کلسیم حفظ می‌کند. از طرف دیگر نه‌تنها مکمل‌های کاروتنی خطرسرطان ریه را در افرادی که سیگار می‌کشند کاهش نمی‌دهد بلکه ممکن است باعثافزایش آن نیز شود. به علاوه استفاده مداوم از ۶۶۰۰ واحد بین‌المللیمکمل‌های ویتامین A ممکن است برای سلامت طولانی مدت استخوان در زنان مضرباشد. چیزی که به مسمومیت ویتامینی موسوم است در حالی که مقادیر بیش ازاین در بسیاری از مکمل‌های مولتی‌ویتامین و مواد معدنی یافت می‌شود. نکتهمهم دیگر افزایش دریافت ویتامین‌های محلول در چربی است. ویتامین‌هایمحلول در آب یعنی ویتامین C و گروه ویتامین‌های B در صورتی که تا حدودیبیش از مقدار نیاز مصرف شوند توسط کلیه‌ها دفع می‌شوند. با این حال افزایشبیش از حد همین ویتامین‌ها می‌تواند بر بار کلیه افزوده و در درازمدت اثرنامطلوبی بر این اندام حیاتی بگذارد. اما ویتامین‌های محلول در چربی(A، E، K و D) به شکل دیگری جذب و دفع می‌شوند و مصرف بیش از حد آنهااثرات خطرناک‌تری خواهد داشت. بنابر همین موارد یک ماکسیمم دریافت برایاین ویتامین‌ها و برخی عناصر در نظر گرفته‌اند که مصرف بیش از آن مقادیردر طول یک روز می‌تواند خطرساز باشد. با این حال مصرف مولتی‌ویتامینروزانه با اجزای ویتامینی که بیش از میزان دریافت مرجع رژیمی نباشد برایبیشتر بزرگسالان به‌ویژه زنانی که احتمال بارداری آنها هست، سالمندان وبرخی کودکان نارس البته با تشخیص پزشک معقول است. نکته دیگر در مورد کاربرد موضعی ویتامین‌ها است. اگرچه کاربرد موضعی اسید رتینوئی ایر اشکال ویتامین A برای درمان آکنه (جوشصورت) از سه الی چهار دهه پیش رواج داشته است اما بعضی از صاحبنظران اخیرمعتقدند که استفاده منظم از فرآورده‌های مراقبت پوستی مانند ضدآفتاب‌هایحاوی آنتی‌اکسیدان (شامل ویتامین A، E و C) می‌تواند پوست را در مقابلواکنش‌های اکسیداتیو مانند اشعه ماورای بنفش حفاظت کند. استعمال آلفاتوکوفرول (شکلی از ویتامین E)، رتینول و رتینال (اشکال ویتامین A) می‌تواندموجب افزایش این ویتامین‌ها در اپیدرم (لایه خارجی پوست) شوند که البتهاین ویتامین‌ها به‌طور طبیعی هم در آنجا وجود دارند. به نظر می‌رسد اثراتکاربرد موضعی ویتامین E به ظرفیت آنتی‌اکسیدان و جذب اشعه ماورای بنفشمربوط باشد. ویتامین E و A به دلیل خواص فیزیکی خود اشعه ماورای بنفش راجذب می‌کنند. احتمالا در این میان، ویتامین C از اکسیده شدن سایرآنتی‌اکسیدان‌ها جلوگیری می‌کند. ویتامین‌های C و E موضعی ازپراکسیداسیون ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) که یک اسید چرب ضروری در پوستاست نیز جلوگیری می‌کنند که EPA نیز خود محافظ پوست در برابر اشعه ماورایبنفش است. در مطالعات دیگری مشخص شد مصرف موضعی و خوراکی ویتامین E آسیب پوستی حاد و مزمن و بروز سرطان پوست را در موش کاهش می‌دهد. البتهنوع ویتامین و دوز مصرف آن هم مهم است. طبق یافته‌هایی دیگر مشخص شد شکلاستر پایدار ویتامین E نه‌تنها از سرطان پوست ناشی از نور در موش‌هانمی‌کاهد بلکه احتمال آن را بالا می‌برد. مطالعه‌ای دیگر نیز نشان داد کهتنها آلفاتوکو فرول (شکلی از ویتامین E) باعث حفاظت پوست موش در برابرآسیب ناشی از نور می‌شود. اگرچه مطالعات انسانی نیز اثراتآنتی‌اکسیدان‌های طبیعی و مصنوعی را در حفاظت از پوست نشان داده‌اند امانقش آنها در پیشگیری از سرطان به خوبی شناخته‌شده نیست.در مورد استفاده ازویتامین Eموضعی در درمان زخم‌ها و بهبود ظاهر زخم باید احتیاط نمود. زیراطبق یک مطالعه ویتامین E موضعی نه‌تنها وضعیت زخم را از نظر زیبایی بهترنمی‌کند بلکه باعث افزایش بروز درماتیت تماسی (التهاب پوست)می‌شود.مع‌الوصف مصرف بسیاری از مکمل‌ها بخصوص مکمل ویتامین E، ویتامین A،ید،کلسیم و امثالهم به شکل خودسرانه می‌تواند اثرات حتی جبران‌ناپذیریداشته باشد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
